Yurt zaczął grzebać po kieszeniach. Po chwili rzucił Gerri mały bukłak z płynem.
- Powinno pomóc. Opatrunków nie mam. Nie miałem czasu zabrać.
Popatrzał na głowę Roshina.
- Ale z ciebie paskudny kawał sukinsyna.

Kearis zaczął przeszukiwać ubranie Roshina. Płaszcz Karatu wyglądał na bardzo zadbany i ładny. W jednej z kieszeni znalazł mały flakon z brązowym płynem. Nie miał on żadnego opisu.

Patrick Black

Podszedł do Gerri pomagającej Nemesmusowi. Włożył rękę pod swoją zbroję, wymacał jedną z dwóch koszul, które miał pod zbroją i oderwał spory kawałek materiału.
-Wystarczy na opatrunek?- zapytał, podając Gerri ten spory kawałek białej koszuli.

Kearis Sarkrin

Spodobał mu się płaszcz i go założył, ale przed tym jeszcze dokładnie mu się przyjrzał. Nic nie wskazywało n to mógł mu zrobić krzywdę. Dlatego go założył. Gorzej było z tym brązowym płynie w flakonie.
- Yurt wiesz może co jest w tym falkonie? - zwrócił się pytaniem do towarzysza.

Gerri Oloė

Złapała bukłak w locie, odkręciła i powąchała zawartość. Kiwnęła głową. Niewielką ilością płynu opłukała ręce. Wzięła płótno od Patricka, spojrzała marszcząc brwi.
- Na sam kompres wystarczy. Potrzebuję jeszcze kilku kawałków na bandaż.
Obdarła kilka pasów lnu z dołu własnej koszuli. Materiał osłonięty wcześniej kaftanem nie był przynajmniej zakurzony pyłem. Gerri kucnęła ponownie przy nieprzytomnym. Trzeba było wyciągnąć odłamki kości z rany, przemyć ją i założyć opatrunek.

Yurt obrzucił flakon spojrzeniem.
- Myślałem że to ty jesteś magiem. To oni się generalnie znają na miksturach. Biedna Carien. Gdy dowie się co zrobili z jej mężem. Dziewczyna się załamie.
Kearis poczuł, że w wewnętrznej kieszeni znajduje się jakaś kartka.

Opatrywanie rany szło Gerri sprawnie.

Patrick Black

-Chwila...- odparł.
Zaczął zdejmować zbroję. Gdy już to zrobił ściągnął pierwszą koszulę, z której przed chwilą wydarł trochę materiału. Miał jeszcze jedną na swoim ciele. Odłożył zbroję na bok, pozwolił swojemu ciału odpocząć od jej niewielkiego, ale ciężaru.
-Tyle wystarczy? Podejrzewam, że jeszcze zostanie na ewentualną zmianę opatrunku.- odparł podając Gerri koszulę z wyrwanym kawałkiem materiału

Kearis Sarkrin

To go nie pocieszyło. Nagle poczuł, że wewnętrznej kieszeni znajduje się jakaś kartka. Sięgnął po nią by ją przeczytać. I obszukał kieszenie płaszcza jeszcze raz zarówno zewnętrzne jak i wewnętrzne. Jeśli coś znalazł wyciągnął to i położył na ziemi. Chyba, że nic nie było to nic nie wyłożył. Spojrzał na kartkę i zaczął po cichu czytać jeśli był na niej tekst.

Nie była to jednak tylko jedna kartka, ale trzy listy.

Pierwszy list zapisany był eleganckim, pochyłym pismem

Do Roshina
Wysyłam Ci informacje o ciele naszego przystojniaka
Jest w dobrym stanie i nadaje się do ożywienia
Mam nadzieję, że Osmir da rade z tym zadaniem
Pilnuj go, chłopak myśli że potrafi sobie sam poradzić.
Dodatkowo Lucius zdobył miecz Aerina, słodko
Dzięki temu uda się go ożywić w miarę dobrej formie.
A. prosił mnie bym napisała Ci o tym, że Osmir nie będzie
nam potrzebny po złamaniu pieczęci i wskrzeszeniu Aerina
Więc wiesz... Ja z Dornem spotkamy się z Luciusem.
Ponoć złapał w sieć jakieś słodkie muszki.
Anastazja

Drugi list był brudny i napisany niedbale.

Rosh
Tonie tak rze ide sam. Biorem z sob om hopakuf
Pamien taj ozada niu. Osmir i Anastazaja nieben dompotrze
bnie. Wienc mamysiem ich pozbyci.
Dorn

Ostatni list był jeszcze krótszy

Roshin
Anastazja bierze pieczęć w jaskiniach na wybrzeżu
Dorn tą w pod archiwami
Osmir w lesie. Masz się nimi później zająć.
I pamiętaj o moim prezencie.
A.

Gerri Oloė

- Wystarczy - uśmiechnęła się lekko do Patricka. Virianin będzie potrzebował nie tylko bandaży na zmianę opatrunku. Muszę poszukać ziół. - pomyślała kończąc zawijanie kikuta. Spojrzała na Natashę, która wyglądała chyba jeszcze bardziej blado niż zwykle.
- Najważniejsze, że żyje. Usiądź przy nim i spróbuj za chwilę obudzić. Poszukam wody i roślin, które pomogą w leczeniu.
Gerri wstała i dopiero teraz poczuła ból we własnym, rozciętym udzie. Nogawka spodni była przesiąknięta krwią. Wojowniczka skrzywiła się lekko, nie tyle z bólu, co z konieczności odłożenia poszukiwań jeszcze na chwilę. Rozdarła spodnie bardziej i obtarła dłonią skórę, aby ocenić jak głęboka jest rana.

Natasha

Nie tyle co przerażona, ale zniesmaczona zapachem krwi.. pobladła. To było istne wystawianie jej na próbę.
-Nie... Nie mogę. - odparła drżącym głosem.
Odwróciła się i odeszła jakiś kawałek od wszystkich, ale na tyle by ją widzieli. Usiadła na trawie.
-Moja wina. Po co pchałaś się tutaj idiotko. Teraz straciłaś przyjaciela. Inni cierpią. Gratulacje Natasho.