Patrick Black

Nie do końca zejście z drzewa poszło według jego planu. Chyba był jeszcze zbyt słaby, żeby ustać na nogach- leżał na ziemi, a na dodatek ciężko oddychał. Usłyszał kroki, a potem znajomy głos.
-Cześć, Ciaren.- odparł nie wysilając się na uśmiech.
-Co tu robisz?- zapytał i spróbował podnieść się do pozycji siedzącej.

Gerri Oloė

Popatrzyła w nocne niebo.
- Poszukaj pozostałych. Może któryś z moich towarzyszy będzie wiedział więcej. Kearis też jest magiem.

Natasha

Tkwiła w bezruchu. Zamknęła się w sobie i starała się opanować swoje zmysły.

Ciaren przyglądała się chwilę Patrickowi.
- Można powiedzieć, że was szukamy.
Gdy wojownik usiłował się podnieść poczuł ból w brzuchu. Odruchowo tam spojrzał. Przebijał go pięknie zdobiony sztylet. Musiał się nadziać, kiedy eksplozja go odrzuciła.

Kapłan wstał.
- Dobrze, ale ty się nie ruszaj bo.... pogorszysz sprawę.
Odbiegł w cień.

Kearis poczuł, że jest cały mokry. Leżał w strumieniu, ale poza tym czuł się dobrze. U głowie szumiał mu głos.
Masz szczęście, że tu jestem.

Patrick Black

W jego brzuch wbity był jakiś zdobiony sztylet.
-Reszta żyje? I kto przyszedł razem z tobą?- zapytał Ciaren.
Na razie nie ruszał się, żeby sztylet nie wszedł głębiej, nie wyciągnął też sztyletu, bo póki broń jest w ranie to rana chyba nie będzie krwawić.

Kearis Sarkrin

Znalazł się w strumieniu i zaszumiał mu znów głos w głowie. Wydostał się ze strumienia i stanął na ziemi.
Powiedz jesteś Roshinem, a może bytem z którym on się wcześniej związał? Zrobiłeś coś, że wyszedłem z tego bez szwanku? Chcesz czegoś ode mnie?
- Powiedz jesteś Roshinem, a może bytem z którym on się wcześniej związał? Zrobiłeś coś, że wyszedłem z tego bez szwanku? Chcesz czegoś ode mnie?
Jakie, że ostatnio byt z którym się związał mu nie odpowiedział kiedy pytał go w myślach zadał teraz pytania zarówno w myślach jak na głos. Byt ostatnio nie odpowiedział dlatego i teraz na to zbytnio nie liczył. Spróbował zdjąć płaszcz. Ostatnio mu się to nie udało. Chciał się przekonać czy to dlatego, że zaklęcie domagało się skończenia czy z płaszczem było po prostu coś nie tak, że nie można go było zdjąć.

Gerri Oloė

Leżała patrząc w gwiazdy. Nie zamierzała próbować wstawać ani z ciekawości sprawdzać, jak mocno jest ranna. To... nie miało znaczenia. Podniosła tylko prawą ręką przesuwając dłoń na piersi i szukając medalionu losu, ostatniej rzeczy, jaka jej pozostała spośród ekwipunku otrzymanego w Bractwie.

Znudzony głos w głowie maga odezwał się.
Nie zdejmiesz go. Reaguje na moją obecność i pomaga kontrolować przepływ magii. Przyda ci się
Płaszcz rzeczywiście nie ustępował.

Ciaren nie odpowiedziała na pytanie Patricka. Zobaczyła jednak sztylet.
- Kto cię dziabnął? Dhampirza dziwka czy Viriański śmieć?

Gerri bez problemu znalazła medalion.

Patrick Black

-Nie nazywaj jej tak.- rzucił do Ciaren i spojrzał w dół, na sztylet, powinno udać mu się jakoś oszacować jak głęboko się wbił.
-A, dziabnąć to mnie żadne z nich nie dziabnęło. Nawet nie wiem skąd ten sztylet znalazł się w moim brzuchu. - odparł.
-Przyprowadziłaś ze sobą kogoś znającego się na magii leczniczej?- zapytał.

Gerri Oloė

Pod palcami poczuła znany chłód i kształt medalionu. W myślach powtarzała słowa modlitwy, którą dawniej wypowiadała w gronie towarzyszy. W świątyni, gdzie nie było wizerunków boga o wielu imionach, a jednak nieuchwytnego... Pana Losu, Drak'katha.
Ogniem Życia i lodem Śmierci
Tkana szata Przeznaczenia.
Jeden umierając
Daje istnienie innym.
Początek i koniec,
Boskie Bliźnięta
W wiecznym kręgu Drogi.
Nie słyszała, co się dzieje dookoła. Patrzyła w gwiazdy.