Patrick Black

-Nie wiem jak daleko odbiegła, ale jeżeli się nigdzie nie zatrzymała to wątpię żebyś ją dogonił.- odparł wojownik.
-Teraz nie... Dogonię was później czy coś.- dodał trochę obojętnie.

Kearis Sarkrin

Czyli była jeszcze szansa dogonienia Natashy.
- Czyli jeśli się zatrzymała to jeszcze mógłbym ją dogonić. W którą stronę pobiegła? Nie możesz nas później dogonić, bo jedziemy na wozie. Z resztą nie zdążyć, a Gabriel miał wizje naszej śmierci. Jego wizja jest niejasna, ale jako, że dotyczy również ciebie to powinieneś ją znać posłuchaj. Jedno z was... otoczone tysiącem gwiazd.... drugie... niby w szczęściu a w rozpaczy.... trzecie.... w ogniu odrodzone, stalą zimną w proch przemienione.
No to teraz Patrick również znał tę wizję.

Patrick Black

-W odniesieniu do ostatnich wydarzeń to do "drugie" w sumie najbardziej pasuje od mnie.- odparł po usłyszeniu treści wizji.
-Tam pobiegła.- powiedział po czym wskazał ręką kierunek, w którym pobiegła Natasha.
-Chyba postoje będzie robić, więc będę mógł was dogonić, nawet jak na wozie będziecie. Poza tym szybko maszeruję lub mogę po prostu przebiec ten odcinek drogi.

Kearis Sarkrin

Patrick był równie ciężki do przekonania co Natasha.
- Problem jest też to, że podróżując sam możesz zostać zaatakowany. Z nami oczywiście również, ale razem jest większa szansa na wyjście z takiej sytuacji.
Zastanawiał czy udałoby mu się dogonić Natashę.

Patrick Black

-Obronie się.- stwierdził krótko gdy Kearis wspomniał o tym, że może zostać zaatakowany.
Nie był trudny do przekonania, owszem mógł iść z resztą, ale chciał jeszcze posiedzieć samotnie- w ciszy i względnym spokoju.

Kearis Sarkrin

Patrick nie dawał się przekonać.
- Szczerze wątpię. Nie obronisz się nawet przede mną, ale widzę, że potrzebujesz odpoczynku.
Rzucił na Patricka zaklęcie snu. Śpij. Sny pomagają nam przetrwać to co się wydarzyło w dzień, a tobie to jest potrzebne. Natychmiast po rzuceniu zaklęcia znalazł się przy Patricku by ten nie upadł i zaczął prowadzić go do wozu.

Patrick osunął się w sen. Był ciężki, ale Kearisowi nie sprawiło problemów doprowadzenie go do reszty. Na dzień dobry odezwał się do niego goblin.
- Ty idź to waszej kalekiej siepaczki a tego kutaszona zostaw mnie.
Gabriel przywołał go gestem, by ten pomógł mu nieść nosze.

Kearis Sarkrin

Podszedł go niego goblin.
- Jego też trzeba będzie położyć na wozie. Na razie lepiej by spał dalej. Tak muszę porozmawiać z Gerri i pozostałymi.
Podszedł go Gabriel by pomóc nieść nosze. Kiedy dojdą do wozu porozmawia z nimi za nim odjadą. Chciał jeszcze spróbować znaleźć Nastahę i teraz mógł powiedzieć o Anstazji przez atak A wcześniej nie zdążył.

Patrick Black

Chwile przed tym nim zasnął po zaklęciu, które rzucił na niego Kearis, wojownik pomyślał:
-Niech ja się tylko obudzę...- a po tym osunął się w mimowolny sen.

Goblin o dziwo nie miał problemów z uniesieniem Patricka i gigantycznego topora.

Patrick coś słyszał w oddali. Głosy pochodziły jakby znikąd.
- Mistrzu ja
- Przyjdą... ona też. Masz chyba z siostrą niewyrównane rachunki.
- Mistrzu proszę ja nie jestem
- Dasz radę. Łamiesz pieczęć... i jesteś wolna.
- Prosz...
- Wiesz na co się porywałaś.
- Mistrzu?
- Tak?
- Ja... przepraszam.
- Nie masz za co.
Głosy zniknęły tak jak się pojawiły