Natasha

Spojrzała na giganta.
O szlag.. Masz jakieś genialne pomysły Alex?
Jedyne co mogła zrobić, to strzelać i unikać ciosów giganta. Jeżeli będzie dość szybka, jeśli da radę strzelić w słabe punkty, jakie posiada każdy.. to może uda jej się przeżyć..

Natasha

No kurde.. przestańcie sobie żarty robić. Alex czy Ela? Bo idzie zgłupieć!
Najpierw chciała zranić Dorna strzałami, a potem wyciągnie łapki przed siebie.

Dorn patrzał na nią jak na idiotkę. Nagle usłyszała swój własny głos, w tle słyszała też głos Alexa.
- Tańczący płomieniu, bogini słońca, okryjcie tą istotę swym gniewem. Droga zniszczenia: Furia tańczących płomieni.
Ork zaśmiał się.
- Co ty se kurvva jaja robisz. Zabiję cię. Nie obchodzą mnie rozkazy, nie obchodzi mnie Ansem, Roshin, nikt mnie kurvva nie obchodzi, a ty już nie żyjesz.
Gigant ruszył do przodu.
Pstryknij skarbie

Natasha

Posłusznie wykonała polecenie, choć zaczynała mieć już wątpliwości.

Dorn popatrzał na nią pytająco. Następnie uniósł rękę.
- GIŃ!
Dhampirzyca czuła, jak traci siłę. Nagle jednak uczucie zniknęło.
Dorn zamarł.
- Nie, nie nie nie!!!!!!
Sekundę później w jego wnętrzu coś eksplodowało. Z ust poszedł mu dym. Upadł na kolana, a następnie na twarz. Martwy.
Widzisz ślicznotko. To zajęło tylko chwilę.
Maska spadła z twarzy Dhampirzycy, bariera opadła, broń zniknęła. Ciaren jako pierwsza to zauważyła.
- Wszystko, w porządku?

Natasha

Upadła na kolana. Nie wiedziała co ma powiedzieć.. Spojrzała tylko na dłonie, a potem na martwego orka. Zakryła twarz i skuliła się.
-Och.. na dusze przodków.. - wyjąkała. - ..Co ja zrobiłam..?

Uczucie przytłoczenia osłabło. Patrick i Natasha poczuli się lepiej, Ciaren nadal wyglądała na zmartwioną. Podeszła do Patricka.
- Jak się czujesz? Potrzebujesz pomocy?

Natasha

Zerknęła na Patricka. Akurat towarzysząca im kobieta zagadała go, więc mogła uciec. Pośpiesznie wstała i wyrwała biegiem do przodu. Musi zostawić przyjaciela, choć ciężko jej z tą myślą.

Patrick Black

W końcu mógł normalnie oddychać, jednak dalej czuł się bezwartościowy, chociaż teraz zdecydowanie mniej niż wtedy, gdy padał pod drzewem, pod którym teraz leży.
- Dobrze i nie... Chyba... - odparł spoglądając na Ciaren, a następnie podniósł się z ziemi, spoglądając przy tym na Natashę... która zaczęła uciekać.
- Dlaczego ona ucieka? Coś jej się stało czy co? - zapytał nieco zaskoczony.