Natasha

Dalej siedziała i kiwała się.. ciągle powtarzała to samo..jakby chciała się zamknąć w swoim świecie.

Patrick Black

Chwilę czekał na odpowiedź, a gdy jej nie usłyszał to zapukał ponownie.

Zarówno Demiks jak i Nirota skinęli głowami.

Natasha usłyszała głośniejsze pukanie.

Patrick nie słyszał reakcji.

Natasha

Pisnęła tylko.. Nadal siedziała skulona i powtarzała swoje formułki. Wolała zamknąć się w sobie.

Patrick Black

Znowu nikt mu nie odpowiedział, a gdy miał zabierać się za ponownie pukanie to usłyszał... pisk? A przynajmniej tak mu się wydawało.
- Dobra... Wchodzę tam. Najwyżej Natasha się na mnie wydrze... - powiedział do siebie.
Podszedł do drzwi i pociągnął za klamkę, jeżeli były otwarte to wszedł do środka, a jeżeli są zamknięte to spróbuje je wyważyć.

Patrick wszedł do środka. Pokój Natashy nie różnił się zbytnio od jego własnego. Kątem oka zobaczył lustro, a w nim odbicie Natashy. Najwyraźniej stała przed lustrem. Z tego miejsca nie mógł jej jednak zobaczyć.

Natasha usłyszała skrzyp drzwi. Zza nich wyłoniły się odnóża pająka. Usłyszała kobiecy głos.
- Od swojej natury nie uciekniesz Natasho.

Patrick Black

- Natasha? - zapytał jakby chciał się upewnić, że to bez wątpienia ona i podszedł bliżej, bo z pozycji, na której przed chwilą stał widział tylko jej odbicie.

Natasha

Zaczęła głośniej krzyczeć. Panicznie odganiała od siebie odnóża pająka. Z piskiem darła się : Zabierzcie to ode mnie.

Gerri

Zgodzili się. Patrzyła na nich spokojnie. Po co miała pytać. Spojrzenie też może być wymowne... Przecież to oni wiedzą coś o tym całym kamieniu świata. Niech mówią, skoro chcą po niego iść. Niech mówią gdzie. Coś czuła, ze ta cała sprawa ma związek ze świątynią, o której wspominał Yurt.

Nitora zarzucił kosę na plecy i zwrócił się do Demiksa.
- Ty wiesz gdzie jest ta cała świątynia nie?
Kobold pokiwał głową.
- Niedaleko to. Mną za chodzicie!

Patrick przez chwilę nie wiedział co się dzieje. Pomimo odbicia w lustrze, Natashy nigdzie w pokoju nie było. Jakby było tego mało, jej odbicie zdawało się krzyczeć. Patrick nie usłyszał jednak, żadnego, nawet najcichszego dźwięku.

Po chwili była już w pokoju. W połowie kobieta, w połowie pająk. Pajęcza Bogini. Wyciągnęła ku niej rękę.
- Nie masz się czego bać Natasho. Za chwilę będzie po wszystkim.