Namesmus Castacarari

- Ciekawe...Czyli w uproszczeniu chodzi o chronienie dobra, poprzez ochronę osoby, którą uzna się za na tyle dobrą, aby była tego godna? I dodatkowo połączenie tego z pogardą dla dóbr doczesnych, aby móc w pełni skoncentrować się na misji... Muszę przyznać, że to dość rzadki pomysł, chociaż słyszałem o grupach, które wyrzekały się doczesności, aby doskonalić swoją sztukę... - przerwał na chwilę. - Ale co konkretnie zmotywowało cię do wstąpienia do Towarzyszy? Chciałaś zwalczać zło czynem, chronić tych którzy tego potrzebują, czy też nakazała ci to wiara?

Rienc Snow

Zawiesił zdziwiony wzrok na zaklinaczu. Spodziewał się wielu rzeczy, ale na pewno nie tego, że ktoś zechce zapytać go o imię. Milczał chwilę idąc przed siebie z rękoma założonymi za głową. W końcu wzruszył niedbale ramionami.
- Co za różnica, zaklinaczu? - rzucił jakby od niechcenia. - Imię to tylko imię, nic więcej. Możesz mówić na mnie jak chcesz. Nie wystarczy Ci wiedzieć, że jestem po prostu zwykłym grajkiem?
Fakt, nietypowy to widok, żeby grajek paradował z zwisającą u pasa szablą i dwoma długimi nożami, ale to dziwić raczej nie powinno. W końcu podróżują z dhampirem, który źle czuje się przy wodzie, kobietą, która nosi w sobie geny większej ilości raz, niż większość chłopów widziała na oczy przez całe swoje nędzne życie i orczycą, która szuka swojego kamrata!

Kearis Sarkin

Spojrzał w niebo. Zapowiadało się, że będzie padać.
- Jeśli tak mówisz to czemu nie. Skoro pozwalasz nazywać siebie jak chcesz będę musiał wymyślić dla ciebie jakąś nazwę.

Namesmus Castacarari

- Ja sądzę, że Reginald pasuje. - wtrącił się Namesmus.

Kearis Sarkin

Spojrzał na Namesmusa.
- Reginald mówisz Namesmusie, a dlaczego uważasz, że akurat to imię będzie pasowało do naszego muzykalnego towarzysza?

Namesmus Castacarari

- Zawsze troche kojarzył mi się z nadętym paniczykiem, który na wszystko patrzy z góry. A imię pasuje do takiego jak ulał. Poza tym jest takie arthystyczne...

Gerri Oloė

Nie nagadała się tyle chyba od samego początku swojej podróży przez Kartazn. Ale przynajmniej dyskusja toczyła się w sposób kulturalny. No, jeśli nie liczyć pierwszych uwag grajka. Nie dziwiła się już dalszym pytaniom, choć przecież ona nie dopytywała się, czemu każdy z nich wybrał taką za nie inną profesję. Rozumiała, że chcą poznać współtowarzyszy na szlaku, a przecież najłatwiej zacząć od tego, kto nie ma powodu skrywać swoich poglądów. Spojrzała życzliwie na Virianina:
- Myślę, że nie pytasz o młodzieńczą chęć nauki jak lepiej wywijać mieczem, tylko już o właściwe związanie się z Bractwem przez pierwszą przysięgę. A więc wszystko, co wymieniłeś. Wiara i pewność, że to co robią Towarzysze jest słuszne.
Nawet jeśli inni mają patrzyć na mnie jak na błędnego rycerza - dodała w myślach.
- "Grajek" to też może być imię. Skoro tak chce. - powiedziała swobodnie. Kłótnie i docinki uważała za dziecinadę.

Kearis Sarkin

Kearisowi grajek kojarzył się trochę inaczej, ale widocznie każdy go postrzegał na swój własny sposób.
- Faktycznie imię Reginald pasuje do osób z wyższych sfer, ale kojarzy mi się ono też z pokorą. Reginaldzie obiad podano. Już idę mamo, a nasz muzykalny towarzysz z pokorą ma niewiele wspólnego.

Namesmus Castacarari

- A zatem jaka jest twoja propozycja? - zwrócił się do Kearisa.

Kearis Sarkin

- Właśnie nie wiem. Nasz towarzysz przypomina mi pewną historię o szczurołapie, ale sam kojarzy mi się z wiewiórką. Może Wiewiór. Można by też go nazywać Grajek jak zaproponowała Gerri.