Namesmus Castacarari
- Tylko frytek i piwa brakuje. - mruknął Virianin.

Patrick Black

Liczył na to, że gnom wygra.
-Gdybym mógł sięgnąć do mojej sakiewki to obstawiałbym zakłady kto wygra.- uśmiechnął się po tych słowach. Liczył też
że ktoś również się zaśmieje.

Gilbert zaśmiał się głośno.
- Pomógł bym, ale obawiam się, że muszę oszczędzać siły. Lucius! Na co jeszcze czekasz! - Krzyknął w kierunku swojego przeciwnika. Ten z kolei odebrał właśnie od jednej z drowek pakunek, który przypiął sobie do pasa. Tymczasem Namesmus i Patrick zorientowali się, że leży między nimi kobieta nazwana przez Gilberta Anastazją.
- Och, och. Już nie mogę się doczekać. A wy jak? - Spojrzała na swoich "sąsiadów" - Cieszycie się, że spełnicie ze mną kilka następnych chwil? Mrrrrr.

Patrick Black

Walka się szykuje, a Patrick zauważył że pomiędzy nim a Nemesmusem leży kobieta, konkretnie ta, którą Gilbert nazwał Anastazją.
-Aż żałuję, że mam sparaliżowane prawie całe ciało.-odparł do Anastazji i zaśmiał się ponownie.

Namesmus Castacarari
- Raczej nie jesteś w moim typie.

Kobieta powolnym gestem odgarnęła włosy i uwodzicielskim głosem powiedziała do Namesmusa
- Znam dziesięć sposobów, żeby cie przekonać skarbie.
Tymczasem Gilbert i Lucius już stali na przeciwko siebie. Obaj jednocześnie się ukłonili... i rozpętało się piekło. W powietrzu latały setki pocisków, kul ognia i innych efektów czarów. Gilbert unikał większości ataków, a tych których uniknięcie było niemożliwe. Nagle, złożył ręce i uśmiechnął się
- Pobawmy się na poważnie Luciusie.
I nagle, po jego lewej i prawej stronie stały dwie, humanoidalne istoty, o niebieskich skórach i bez jakiegokolwiek owłosienia. Nosili oni pełne płytowe zbroje i trzymali w rękach wielkie miecze.
- Jak sobie poradzisz z tym elfie?
Po tych słowach, dwoje wojowników, rzuciło się na Luciusa.

Namesmus Castacarari
- Potrafię powiedzieć "nie" w dwudziestu językach.

Patrick Black

Zwrócił się do Anastazji i Nemesmusa:
-Jak myślicie kto wygra? I wiecie co to za istoty, które przyzwał Gilbert? Przypominają trochę ludzi, jednak są niebiescy i nie mają owłosienia.

Rienc Snow

Westchnął z żalem.
- Naprawdę...czuje się przez was ignorowany. To boli. Rani moje serce. Czuję jak krwawi. - mruknął słysząc wciąż ciągnięty dialog, a to z kobietą, a to między mężczyznami. - Moglibyście przynajmniej udawać, że interesuje was moja obecność. Byłym szczerze wdzięczny.

Namesmus Castacarari
Kompletnie ignorując grajka zwrócił się do Patricka.
- Może jacyś niebianie?