Kobieta odezwała się do Namesmusa
- Nie martw się. Jeśli jest jakaś szansa, to mój mąż jej pomoże. A teraz chodź. Pokażę ci łazienkę.

Kjatan tymczasem rozmawiał z Patrickiem.
- Ona śpi, ale śpi tak głęboko, że się sama nie obudzi. Trzeba jej pomóc.
Gigant przyniósł dużą drewnianą wannę i dzban z wodą. Wypełnił wodą dno wanny i wziął Gerri na ręce. Następnie delikatnie położył ją w wannie i dotknął rękoma jej głowy i lewej piersi. Następnie zamknął oczy i zaczął nucić coś pod nosem. Patrick poczuł, jak coś się porusza w powietrzu. Coś nieuchwytnego. Dopiero wtedy zorientował się jaki jest zmęczony.

Patrick Black

Obserwował w milczeniu, to co robi Kjatan. Poczuł, że coś porusza się w powietrzu, coś nieuchwytnego. Możliwe, że to jakaś magia, bo Patrick nagle poczuł się zmęczony. Pomimo tego zmęczenia dalej obserwował to co robi Kjatan.

Namesmus
- Nie potrzebuję. Jestem Virianiniem, wszyscy i tak mawiają że jesteśmy cuchnącymi włóczęgami. Trzeba dbać o wizerunek.

Kearis Sarkrin

Trzeba było ruszyć w drogę.
- To prowadź. Dasz radę odnaleźć to miejsce z którego teraz wyruszamy?
Zaczynało mu brakować reszty towarzyszy.

Yurt uśmiechnął się.
- Jasne że odnajdę. Lepiej się zbierajmy.
Szybkim krokiem ruszył na północ.

Kobieta uśmiechnęła się do Namesmusa.
- W takim razie zapraszam cię do jadalni. Kolacja czeka! A i zawołaj swojego przyjaciela!

Kjatan nadal klęczał nad ciałem Gerri. Następnie szepnął.
- Teraz odejdź. Poczekaj na korytarzu. To trochę potrwa.

Namesmus
Zmarszczył brwi.
- Jakiego?

Patrick Black

-Dobra, ale zawołasz mnie jak się ocknie.- odparł i wstał z łóżka, po czym wyszedł na korytarz.

Kobieta zaśmiała się.
- Tego uroczego młodego człowieka, który przyszedł z tobą i niósł tą... niezbyt piękną dziewczynę. O ten co właśnie wyszedł na korytarz.
Wskazała na Patricka.

Kearis Sarkrin

Ruszył za Yurtem.

Namesmus
- No własnie sam wyszedł. Nie jestem głodny. Najchętniej zostanę tutaj i po prostu sobie posiedzę. Co najwyżej poproszę o kawałek chleba.