Senetus
Ostrożnie wszedł do środka.

Maira

Nie było to nie było. Tak jak sobie umyśliła, dziewczyna cicho weszła na drabinkę i ruszyła w górę. Z każdym stopniem nawet bała się mniej. No bo co może być gorsze od pełnego trupów kanału? Znów dała o sobie znać ciekawość. Przecież szukali Lwa. A ona bardzo chciała go znaleźć.

Jorel

- Cholera... Mam dylemat moralny - odparł. Skinieniem głowy podziękował Digne za to, że to szybko sprawdził.
- Widzisz ptaka siedzącego mi na ramieniu? To Digne. Przed chwilą poleciłem mu, żeby sprawdził czy nie kłamiesz- sprawdził to i w pobliżu naprawdę jest dziewczyna, która potrzebuje pomocy, więc jestem w stanie uwierzyć w to, że to twoja siostra - powiedział po chwili i wpadł na pewien pomysł.
- Wiesz jak to rozegramy? Ja pójdę pomóc twojej siostrze, a ty zostaniesz tu z pochodnią i gdy zobaczysz dym w tamtym miejscu... - w tym momencie Jorel wskazał chłopakowi miejsce, w którym on sam miał wypatrywać dymu. - to podpalisz namiot, przy którym stoimy. Dobrze? - zapytał na koniec.

Sayi

Złapała się za głowę.
Do cholery.. co się dziej!? Przecież jestem odporna na takie rzeczy.. Przecież jestem dzieckiem lasu!
Z początku miała ochotę wrzasnąć, lecz opanowała się i oparła plecami o ścianę.
-Spokojnie. To tylko twoje wymysły. Mysti wróci. - powtarzała pod nosem.

Birkart

Do kurwy nędzy, ja idę jako pierwszy. - Syknął. Złaź.

Maira

Mocniej zacisnęła palce na drabince. Birkart wystraszył ją, przypominając na nowo obawy. Cholera! Ani myślała jednak schodzić.
- Sprawdzę tylko, czy się da wyjść - odszepnęła ledwie słyszalnie. - Nikt mnie nie zobaczy.
Ten wielkolud gdziekolwiek by wlazł zapewne narobiłby rumoru jak koń w warsztacie garncarza. Ona umiała iść cicho. A kto wie, czy tam na górze nie będzie jednak jakiejś awantury.
Oby nie.
A jednak jakaś cząstka marzycielskiej duszyczki chciała przygody.
Gdyby coś się działo, a ja bym mogła mu pomóc, to może by mnie zauważył... - szeptało coś cichutką nadzieją.

Birkart

- Młoda i narwana. - Pokręcił głową z dezaprobatą. Dasz radę wejść? - Spytał dornijki.

Senetus

W środku okazało się, że chyba wybrał zły budynek. Była to stajnia, przerobiona na salę tortur. Jeden nieszczęśnik siedział nieruchomo przywiązany do stołu z wielką, metalową konstrukcją na głowie, spod której wypływała krew, a inny, nadzwyczaj brzuchaty jegomość, wisiał nogami do góry. Z jego twarzy nie zostało nic. Usłyszał, że ludzie, przed którymi chciał się ukryć, powoli się zbliżali.

Jorel

Chłopak nadal panikujący skinął głową i wziął od Jorela pochodnię.

Sayi

Usłyszała ponownie kroki. Chwilę później zobaczyła człowieka, który uratował ją w obozie. Tego, którego nazywali Lobbinem. Spojrzał na nią i niemal krzyknął z zaskoczenia.
- Co ty tu to cholery robisz?

Birkart, Maira, Erys

Lekko zemdlonym głosem Dornijka burknęła coś, co można było uznać za potwierdzenie. Drabina była długa. Mogła postawić wszystko co miała, że jest nad poziomem ulicy. Maira na górze znalazła klapę, którą odruchowo podniosła. Była wewnątrz jakiegoś pokoju. Chwilę potem, gdy tylko wyjrzała, poczuła lodowatą stal na szyi. Była to bron jednego z Dothraków. Maira go rozpoznała. To był ten sam, który znalazł ją wczoraj wieczorem. Zdziwił się, a następnie opuścił broń.
- Gdzie pani?
Odparł z wyraźnym akcentem.

Jorel

- Pamiętaj, wypatruj dymu ze strony, którą ci wskazałem i gdy go zobaczysz to zapal ten czerwony namiot. Jeżeli tego nie zrobisz, bądź zrobisz coś źle to nie tylko ja będę miał problemy... - powiedział do chłopaka. Następnie wszedł w umysł Digne i, w myślach, przekazał mu, aby ptak zaprowadził go do dziewczyny, którą widział wcześniej.

Senetus
Poszukał jakiejś drogi na strych - zazwyczaj w stajniach bywały.