Alex Mercer

- Też jestem najemnikiem i także wolę pracować sam - odparł. W tej kwestii rozumiał ją bardzo dobrze.
- Kiedyś byłem żołnierzem Przymierza, jednak dobrowolnie odszedłem ze służby i postanowiłem zostać najemnikiem - dodał po chwili, a gdy Chloe wspomniała o naprawach to kiwnął głową, co miało oznaczać, że zapamięta i, w razie czego, zgłosi się do niej.
- Cieszę się, że zgodziłaś się na propozycję współpracy- przyda nam się w zespole ktoś z twoimi umiejętnościami - powiedział całkiem szczerze i nawet uśmiechnął się do rozmówczyni.

Chloe

- Lubię to, co robię - kiwnęła głową. - Heh, to tak jak ja. Też odeszłam - uśmiechnęła się, ale trochę bardziej smutno. - Kto by pomyślał, że na przy końcu świata trafię na statek Przymierza? Los lubi być kapryśny.

Alex Mercer

- Szczerze mówiąc, to nie spodziewałem się tego, że w obozie turian trafimy na człowieka - odparł i zmienił pozycję, w której siedział na taką, że mógł oprzeć się plecami o ścianę znajdującą się obok łóżka.
- A mogę wiedzieć dlaczego odeszłaś? Jeśli pytam o to za wcześnie albo nie chcesz o tym mówić, to nie musisz

Chloe

- Statek, na którym służyłam miał wypadek - powiedziała, zwieszając głowę. - Odeszłam, bo nie chciałam brać więcej odpowiedzialności za ludzi.
Spojrzała na niego.
- Profesorek dobrze płaci - uśmiechnęła się kącikiem ust. - Czułam się trochę jak cieć, ale brali jak leci.
Zamyśliła się.
- Przepraszam, że pytam... Ale... czemu Oddział ZOO? - spojrzała na niego zdziwiona. - Brzmi trochę jak grupa najemnicza, a przecież Andrea pracuje dla Przymierza. Nie jestem pewna czy was rozumiem. Chyba... znacie się od dawna.

Alex Mercer

- Ja znam ich od roku, Andreę, Axela i Antaresa - odparł.
- A nazwa "Oddział ZOO" funkcjonowała już zanim ich poznałem. W sumie, to sam nie wiem dlaczego tak, a nie inaczej, jakoś nigdy o to nie pytałem - dopowiedział.
- Trójka, którą wymieniłem przed chwilą znała się już wcześniej, także oni znają się długo- ja i oni już niekoniecznie, chociaż to zależy od tego, czy dla kogoś rok jest dużym okresem czasu czy może krótkim

Chloe

- Przez rok może się dużo zdarzyć - zauważyła. - A walka zbliża ludzi - uśmiechnęła się. - Trafiłeś do nich jak ja? Przypadkiem? - zaśmiała się.

Alex Mercer

- Tak. Myślę, że można powiedzieć, że trafiłem do nich przypadkiem - odparł.
- Chociaż początków znajomości mojej i reszty "Oddziału ZOO" nie wspominam najlepiej, ale to przez miejsce, w którym się znaleźliśmy, a nie przez członków oddziału

Andrea Keller

Uśmiechnęła się krzywo czytając lakoniczną notatkę od oficera. Jakoś się nie dziwiła, że w sprawie Retrusa nie napisał żadnego oficjalnego raportu. Nie zmieściłyby się wtedy dosadne stwierdzenia. Dziwła się tylko, że Zulyevowi udało się nie przekląć. Zaraz też spojrzała na wyświetlającą się wiadomość od Axela. Aha... Zerknęła na zegarek.
„Podwyżkę dostaniesz wraz z podwyżką morale oddziału, Vasilij. Zbierz całe moje zoo z wyjątkiem biotyka w sali treningowej. Resztą zajmie się Carson.” – odpisała równie nieoficjalnie. Jeśli będzie chciał, to może sobie pooglądać. Chociaż była pewna, że każde z nich z większą przyjemnością własnoręcznie obiłoby gadzią gębę profesorka.
„Już idą, czarusiu.” – wystukała do Axela
Przeciągnęła się na krześle, sprzątnęła kubek po kawie i wezwała Sancheza.

Andrea
Sanchez nie odpowiadał.

Andrea Keller

Nie miał odpowiadać. Miał przyjść. Jeśli będzie go musiała poszukać, to - z pewnością wiedział - nie skończy się miło.