Alex Mercer

Tak jak mówił wcześniej- nie miał zamiaru walczyć, a na pewno nie teraz i przez kilka najbliższych dni. Usiadł nieco wygodniej, jednak dalej nie zmienił miejsca, które zajmował pod ścianą, bo stąd miał dobry widok na cały ring. Owszem, mógłby się ulotnić, jednak chciał zobaczyć kto wygra tą "zabawę".

Andrea Keller

Rozejrzała się, czekając na ostatnią, potwierdzającą odpowiedź Carsona.
Proszę, proszę, nasze dziecko techniki. A jednak. Dziwne, że Alex i Szajba jeszcze nie stawiają zakładów. Może Mercerowi na dobre hazard wywietrzał z głowy po tamtej walce z Wołkowem?... Jesfis też mu dziś solidnie przyłożyła.
Andrea lekko zmrużyła oczy. Turianin uparcie unika otwartej konfrontacji... Drellki nie była pewna w najmniejszym stopniu. Cholerni obcy. Ciężko cokolwiek wyczytać z ich rysów, a tym bardziej z oczu.
Teraz jednak trzeba było odpuścić tym, którzy na razie pozostali tylko obserwatorami i skupić się na zupełnie innej części gry.

Pięknie. – przypomniała sobie pierwszą walkę z Carsonem i to, co spec z wywiadu powiedział o Jesfis.
„Jeżeli znasz wroga i znasz siebie, nie musisz obawiac się rezultatu setek bitew
Jeżeli znasz siebie, lecz nie wroga, z każdą wygraną odczujesz także gorycz porażki,
Jeśli nie znasz ani wroga, ani siebie, poniesiesz porażkę w każdej bitwie.”
Spojrzała na Chloe.
„Walka i podbój we wszystkich bitwach nie jest zwycięstwem doskonałym. W pełni doskonałe jest złamanie oporu przeciwnika bez walki”
Założę się, że to znasz, Nie-Ruda.
Uśmiechnęła się jeszcze, a potem świat poza granicami tej sali i ringu zszedł na plan dalszy. Nie było już Żniwiarzy, masakry, zniszczeń, upartych naukowców i pijanych pilotów. Tylko dwóch bezpośrednich przeciwników, niedbale wisząca przy linach Chloe i symboliczny cel w postaci puszki piwa stojącej spokojnie na czystych jeszcze deskach. Pojedynek, który tym razem będzie chyba bardziej przypominał uliczne rugby niż sztuki walki, ale w którym nadal dobra strategia jest tyleż samo ważna, co siła.
Mogli zaczynać.

Axel Carson

Axel się zaśmiał w głos widząc to co zaproponował-Ok dobra ja jestem gotowy, tylko pamiętajcie że czeka nas jeszcze trening w symulatorze niem jednak zaczął się walka rzucił do specjalisty- Braciszku co powiesz na mały zakład ?

Jesfis

Zacisnęła pięści i zmrużyła oczy. Była gotowa by rzucić się w dziki pościg za puszką.

Antares Whitmore

Axel wspomniał coś o zakładzie.
- Zależy jaki.
Był ciekawy co też za zakład miał na myśli Axel.

Andrea Keller

Potwierdzili słowem i postawą. Axel tracił czas na zagadywanie Szajby tylko i wyłącznie na własne ryzyko. Jesfis przeciwnie, czaiła się już wyraźnie jak tygrysica w swoim narożniku.
Nikt nie powiedział, że ta gra jest fair, a wręcz przeciwnie.
Jeden.
Już bez żadnego dodatkowego znaku Andrea zerwała się w kierunku środka ringu, z intencją kopnięcia puszki w iście piłkarskim stylu i minięcia białowłosej zwodem w prawo. O ile zdąży. Jeśli Jesfis także planowała podobny manewr, przeważyć może ten pierwszy wykonany krok. Gdyby jednak piratka rzuciła się szaleńczym szczupakiem lub wślizgiem Andrea nie zamierzała za wszelką cenę być pierwsza przy puszce. Raczej przeskoczy przeciwniczkę i spróbuje zaatakować, zanim Jesfis pozbiera się do szczelniej obrony lub "ucieczki" z nagrodą. W każdym razie chciała unikać zwarcia w tej walce, nie dając się przede wszystkim złapać i zostawiając sobie jak najdłużej dystans skutecznego kopnięcia... Lepiej dla pozostałych, aby celem zdążyła być puszka.

Jesfis

Rzuciła się w bieg do puszki. Jeśli jednak ktoś będzie szybszy i puszkę wybije, postanowi ją złapać, gdziekolwiek poleci. Jesfis leciała tak by zaraz przed celem zastąpić drogę przeciwnikowi, tak by to ona była w stanie puszkę pochwycić jako pierwsza.

Chloe

Dziewczęta rzuciły się jak szczerbaty na suchary, a jej nie pozostało nic innego, jak uatrakcyjnić te barbarzyńskie zawody. Wymyśliła, że skoro przeciążenie działa na duże beczki, to drobną puszeczkę powinno zmieść z ringu, na przeciwległą stronę, spoza ich zasięg. Niewiele myśląc, grzmotnęła przeciążeniem w piwo, a sama przelazła przez liny, żeby rzucić się w pogoń za celem.

Chloe, Andrea, Jesfis

Alex zagadał się i przegapił moment gdy skoczyły. Chloe jednak zapomniała, że przeciążenie to w gruncie rzeczy impuls elektryczny. I co chciała, podgrzać puszkę? Przyspawać ją do podłoża? Wywarło to jednak niespodziewany efekt... Andrea na wpół oślepiona kopnęła puszkę i wywaliła się jak długa. Zaliczyła niekontrolowany koziołek i wyleciała z ringu uderzając prosto w Alexa i Antaresa obalając ich. Bark pulsował bólem...

Jesfis i Chloe rzuciły się po puszkę piwa, która "wypluwając" na wszystkie strony strumień piwa leciała w powietrze. Rzuciły się po nią... Niestety wybijając się na mokrej podłodze Jesfis źle wycelowała... Obie kobiety zderzyły się, "trykając się" czołami. Huknęło jakby miały w czachach jeno pustkę i padły na ziemię w plątaninie własnych kończyn. Obie bolały łby cóż... Wyjątkowo mocno. Puszka spokojnie stoczyła się z ringu.

Jesfis

Złapała się za czoło i starała się oprzytomnieć. Rozejrzała się za puszką i ruszyła w jej kierunku. Nie za szybko, ale jeśli Chloe ruszy za nią podłoży jej haka tak, by się wywróciła.