Andrea Keller

- Dobrze. - uśmiechnęła się - Róbcie swoje.
Podeszła do terminalu i wpatrzyła się w dane nawigacyjne.

Chloe

- Wiesz, że ja też? A teraz jeszcze ta wojna... najgorzej jest jak zasypiam. Wtedy przypominają mi się ci wszyscy ludzie, którzy odeszli, a ja z nimi nie porozmawiam...
Posmutniała z wieszając głowę.
- To cieszę się, że chociaż z tobą i... nie odejdziesz - uśmiechnęła się. Tak szybko. - To znaczy... mam na myśli, że z matematycznego punktu widzenia, to mamy takie samo prawdopodobieństwo zejścia na tych samych misjach. Chociaż jakby wziąć pod uwagę moją ostrożność, a ty chyba bardziej ryzykujesz... to będzie razy zero osiem, podzielić przez dwanaście...
Zawahała się.
- Przepraszam, znowu to robię.
Zarumieniła się.

Alex Mercer

- Po prostu mam większą szansę na to, że zginę w trakcie którejś z misji, najprościej mówiąc - powiedział po chwili.
- Do tego nawet nie trzeba wykonywać żadnych obliczeń... Ale ostatecznie, i tak nie wiemy kiedy Śmierć wyciągnie po nas swoje kościste ręce i z tym trzeba się pogodzić - dodał. Po tych słowach Chloe mogła domyślić, że Alex już się z tym pogodził.