Andriej

Uważnie przyglądał się snajperom.
Hm... rekonesans? Ostrzał snajperski by wiele nie zdziałał, jesli rzeczywiście mają taką przewagę.
-Czyli - Trzydziestu atakowało jednocześnie, czyli zapewne jest po 20 w posterunkach, jeśli ludzie rzeczywiście tak chętnie do nich dochodzą. - wskazał na snajperów - Oni zapewne idą na rekonesans.
Zastanowił się chwilę.
Ma ktoś może mapę z ostatnio pozaznaczanymi anomaliami?

Michaił

Michaił zacisnął mocniej szczękę kiedy usłyszał warunek. Pozostawiając broń musieliby wykazać się ogromnym zaufaniem. Czyżby o to chodziło? Z bronią białą i swoim wyszkoleniem nadal byli niebezpieczni, ale kto zagwarantuje im, że ich karabiny nie rozpłyną się nagle w powietrzu?
- Surowe zasady. Kiedy wchodziłem do Zony mówili mi, że karabin jest jak żona. Nie pożyczasz go i nie spuszczasz z niego oka. - zastukał palcen wskazującym w swój ulubiony AK, po czym odłożył go do skrzyni. Po chwiki dołączył do niego pistolet i granaty. - To wszystko. Nóż zostaje przy mnie. - pochylił się nad ramieniem Anny. - Idziesz ze mną czy zostajesz?

Anna

Wzruszyła niby obojętnie ramionami.
- Idę - odpowiedziała po chwili już zdecydowanie i zażartowała - Znam się na walce wręcz lepiej od większości mężczyzn, więc w razie czego obronię cię.
Nie chciała okazać zdenerwowania i nieufności, chociaż jej także nie podobał się plan pozostawienia broni palnej. Odłożyła do skrzyni Desert Eagle i S&W 357, po czym widowiskowo przerzuciła z ręki do ręki nóż i wetknęła go za skórzany pasek przy spodniach.
Miała nadzieję, że to wystarczy aby przekonać strażników, że nie warto psuć panujących między nimi przyjacielsko-neutralnych stosunków.

Wiktor Woronow

Także zauważył snajperów, jednak Głuchy wspomniał o nich, zanim Wiktor zdążył to zrobić. Zdziwiło go trochę to, że aż tylu stalkerów decyduje się na zostanie bandytami, jednak, z drugiej strony, na terenie Zony panowały dość ciężkie warunki i coś mogło zmusić ich do tego, żeby zaczęli zadawać się właśnie z bandytami.
- Dwie strony medalu... - pomyślał.
Woronow znowu nic nie powiedział, a przemyślenia pozostawił dla siebie.

Wiktor, Andriej (Głuchy), Yuri

- Pewnie coś w tym stylu - potwierdzili. Paru zerknęło na snajperów wychodzących z bazy. Jeden z nich odezwał się - Kret z Wilkiem od wczoraj przygotowują się do kontrataku. To pewnie część planu

Anna, Michaił

- Takie rozkazy. Pretensje do Kreta - odpowiedział im bez emocji strażnik z AN-94.
- Obejdzie się bez przeszukiwania - mruknął drugi, po czym kiwnął głową, na znak, że możecie wejść.
Po przejściu przez drewniane drzwi, znaleźliście się w sporym pokoju. Były tu podniszczone regały z książkami, zdezelowanym sprzętem, kanapa, biurko, a także trzech ludzi. Jeden z nich to Kret, a pozostali do kolejni strażnicy podobnie opancerzeni do poprzednich. Jeden trzymał Remingtona 870, a drugi MP5. Stali w przeciwległych kątach pokoju. Wszyscy w środku patrzyli na was. - Co jest? - odezwał się kret, stojąc za swoim biurkiem z założonymi rękami. Nie wyglądał na pocieszonego

Anna

Uważnie przyjrzała się strażnikom, po czym spojrzenie przeniosła na Kreta. Wyglądał na zmęczone, a przede wszystkim wkur.wionego.
Nie odezwała się, czekając aż Michaił zrobi to pierwszy.

Michaił

Milczał przez chwilę, przyglądając się badawczo dwójce strażników. Nie znał ich. Nie wiedział jak bardzo są wtajemniczeni w koneksje Kreta, dlatego nie wiedział na ile otwartości w biznesach może sobie pozwolić w ich towarzystwie.
- Mieliśmy się do Ciebie zgłosić. - skrzyżował ręce na klatce piersiowej. - Wspólny przyjaciel bardzo niepokoi się o ludzi, których "Świadomość" stwarza problemy.

Wiktor Woronow

- Muszę coś omówić z przyjaciółmi. Przepraszam na chwilę - odparł po chwili namysłu.
I odszedł kilka kroków od grupki, z którą rozmawiali, w takie miejsce w którym będą mogli porozmawiać we trzech. Poczekał na to, aż Głuchy i Yuri do niego dołączą.

Andriej

Był zaskoczony nagłym odejściem Wiktora, jednak ruszył za nim.

Yuri

Poszedł za Wiktorem.