Anna, Michaił

Dowódca uśmiechnął się nieznacznie na zgodę Michaiła. Zerknął na zegarek i powiedział - Wyruszamy za siedem godzin. Do tego czasu możecie poczyścić broń, przespać się, zjeść coś, przejść się... Co tam chcecie, bylebyście tylko nie przeszkadzali innym - powiedział, po czym westchnął na myśl o kolejnych stratach w ludziach - Jakieś pytania? - spytał na koniec. Usłyszeliście stłumione przez ściany wycie Nibypsów jakieś 200 metrów od posterunku

Reszta

Wszystko bez zmian. Samotnicy zajmowali się swoimi sprawami. Żaden z nich już się jakoś specjalnie w was nie wgapiał. Co najwyżej wyłapywaliście pojedyncze spojrzenia co jakiś czas. Usłyszeliście wycie Nibypsów jakieś 200 metrów od posterunku.

Michaił

Nie silił się na odpowiedź, pokręcił tylko przecząco głową, ruchem głowy pokazał towarzyszce, że wychodzą, po czym obrócił się na pięcie i wyszedł. Za progiem drzwi przyśpieszył nieco tempo.
- Siedem godzin to dużo czasu. Trzeba znaleźć resztę i powiedzieć im co jest grane. Chociaż pewnie i tak już wyciągnęli od stalkerów niejedno.

Anna, Michaił

Gdy wychodziliście, ochroniarze Kreta oraz on sam zasalutowali wam. Stalkerzy spojrzeli na was, lecz tylko na chwilę, po czym wrócili do swoich obowiązków. Skrzynia, w której zostawiliście broń dalej była w tym samym miejscu. Jej zawartość także się nie zmieniła, poza jednym szczegółem. Wśród zostawionej w niej broni, była jeszcze butelka wódki. Z pewnością nie była zatruta ani nic z tych rzeczy, gdyż akcyza była nienaruszona. - To w nagrodę za... "Dobre zachowanie". Pomysł szefa - niechętnie wyjaśnił ten najbliżej was. Zapewne wolałby przeznaczyć tę butelkę na własne potrzeby.
Po wyjściu z budynku zobaczyliście resztę swoich towarzyszy tuż obok wieży strażniczej.

Yuri, Andriej (Głuchy), Wiktor

Zauważyliście grupę stalkerów zmierzających w stronę posterunku. Byli jakieś 100 metrów od posterunku. Grupa około ośmiu stalkerów zaczęła wyłaniać się spośród drzew. Nie widzieliście ich za dobrze. Przy okazji nie ominął was widok wracającego dowódcy z Anną. Reszta stalkerów albo nie zauważyła ludzi pod lasem albo wiedzieli kim oni są. W każdym razie reakcje były zerowe.

Michaił

Zagwizdał cicho kiedy wraz z Anną zbliżyli się do towarzyszy, którzy pozostali na zewnątrz żeby dowiedzieć się czegokolwiek. Wódkę, którą otrzymali, trzymał cały czas za szyjkę, na widoku. Nie próbował jej nawet ukryć.
- Pewnie zdążyliście już dowiedzieć się co jest grane. Miejscowe chłopaki mają zamiar przypuścić, a my im w tym pomożemy. Chłopaki zaczynają za mniej więcej siedem godzin, więc zbiórka w tym miejscu za sześć godzin i dwadzieścia minut. Do tego czasu macie czas na przygotowanie, wysranie i odpoczęcie. - podniósł w górę butelkę wódki, którą otrzymali od Kreta. - Chętnych zapraszam na strzemiennego żeby przywitać Zone. Reszta może się rozejść.

Andriej

-Ci tam w krzakach - wskazał dowódcy za pomocą swojej ręki ludzi wyłaniających się z cienia - Mam nadzieję, że to są ludzie kreta.

Anna

- Ja podziękuję - odpowiedziała dowódcy, zamierzając udać się na odpoczynek. Nigdy nie wiadomo, co wydarzy się za 7 godzin, a nie ma nic gorszego, od nietrzeźwego lekarza.
Skinęła głową na pożegnanie i udała się na bok. Z przyzwyczajenia sprawdziła swój ekwipunek, po czym zawinęła się w śpiwór i spróbowała zdrzemnąć się.

Wiktor Woronow

- Napiję się, a później pójdę odpocząć - powiedział do dowódcy.