Addę zabijam zawsze - po co mam ją pozostawiać przy życiu, skoro mogę później stworzyć eliksir z jej składnika i ulepszyć wiedźmina, a także zyskać dużo PD za ubicie strzygi?

Vincent to już trudniejsza kwestia - zabicie go uniemożliwia wykonanie questa Piękna i bestia, przez co przepada dużo PD. Z drugiej strony zabicie go umożliwia spotkanie w epilogu de Wetta, czego nie chciałbym przegapić. A poza tym jak mam szkolić wiedźmina na fulla bez eliksirów ze specjlanych składników?

@up - bardzo pragmatyczne podejście. Nie masz żadnego osobistego stosunku do tych postaci?

Raczej nie. Adda już od samego początku mnie nie ciekawiła, tak szkaradnej postaci i kłujących w oczy kolorówto ja jeszcze na oczy nie widziałem, atrakcyjniejsze są już nawet wampiry z Domu Nocy i ich karty.

Ale już Vincent jest bardzo interesującą postacią jak na średniowieczne standardy. Ma całkiem szczere poczucie sprawiedliwości, mówił Geraltowi, że w postaci wilkołaka może o wiele skuteczniej łapać przestępców. Rozważnie i z wielkim poświęceniem (robił to całe noce, więc pewnie się srodze nie wysypiał!) korzystał ze swego daru, zabijając sługusów Salamandry. Darzę tego NPC-a wielkim szacunkiem, bo ten gość naprawdę nienawidził zła i starał się je likwidować, nie w fanatyczny i paranoiczny sposób a la Zakon Płonącej Róży. Poważnie traktował swój zawód i swoje obowiązki.

@up - ale na zabicie go patrzysz tylko z punktu widzenia expa i przedmiotów? Nie tego jak traktować tą postać?

Też mnie to trochę dziwi. Co jak co, ale w Wiedźmina nie potrafiłem grać inaczej, niż "emocjonalnie". Vincenta zabiłem tylko za pierwszym razem...w zasadzie sam nie wiem czemu, nie z powodu eliksiru. Później trochę tego żałowałem (zwłaszcza po rozmowie z Carmen pod koniec gry).

NIedługo będę kontynuował grę w Wiedźmina i będę musiał podjąć decyzję: czy zagiąć parol na liście blekotu na bagnach czy mimo wszystko zabić wilkołaka? Będzie mniej PD, ale z drugiej strony fabuła stanie się ciekawsza, bo bardziej dramatyczna.

Lord, a czy czytałeś wiedźmińską sagę? Ogólnie chyba w żadną grę nie grałam tak pragmatycznie, żeby kierować się tylko wyborem ekwipunku i ilością PD, ale wiedźmin po lekturze to już szczególny przypadek. Gdy tylko mogę wybieram zdjęcie klątwy/odczarowanie, bo inaczej czułabym się jakbym pogwałciła mojego bohatera.

Strasznie mi żal Addy - smutno mi zabijać kogoś, kto współpracował z Salamandrą, umożliwiał im wpływy w Wyzimie, fałszował dla najpospolitszych przestępców edykty królewskie, planował wykiwanie swego ojca z tronu, był żmiją bez kręgosłupa moralnego, a na koniec chciał najbezczelniej w świecie zamordować naszego bohatera.

Addy nikt nie żałuje, z Vincentem jest inna sprawa

Adda to żmija, jednak mam dla niej trochę litości zważywszy na jej "trudne dzieciństwo"