Co tu dużo pisać... Jak tam wrażenia po ukończeniu gry ;>? Jakieś zawody, zaskoczenia, fascynacje? Czy może po prostu... nic? Gra jak każda inna.
Osobiście uważam, że The Witcher jest godny tytułu najlepszej polskiej gry RPG. Świetny system walki, wciągająca fabuła, możliwość podejmowania decyzji i następujących po nich konsekwencji, etc. etc. Oczywiście mógłbym wymienić wszystkie zalety, ale czasu nie starczy ;)
No, bez spamowania, niech każdy wyrazi swoje odczucia.

No to tak. Ja grałem ostatni raz w Wiedźmina ~2 lata temu. Wtedy nie było jeszcze ER i grałem bez jakichś patchy, czysta gra. Grało mi się w miarę dobrze, jednak doszedłem do 4 rozdziału i odinstalowałem grę. Przede wszystkim wczytywania. Myślałem, że oszaleję . Byłem w czwartym rozdziale, na polach, to był moment z Aliną, Celiną etc (grałem od początku na najtrudniejszym ). Wykonałem tam parę questów, miałem zabić jakiegoś bossa, nie pamiętam, ale mój pasek "ultra combo" się wypełnił i The Witcher zniknął z mojego dysku. Może jeszcze kiedyś zawita...

Od wydania ER obiecuję sobie, że ją kupię, ale jakoś nie było jeszcze okazji :D.
Jednak gra dobra i czekam na W2

Gra bardzo dobra. Grafika, która momentami zapiera dech w piersiach. Muzyka, a przede wszystkim teksty. Dialogi z niektórymi postaciami, wsiowymi głupkami, strażą, arystokracją, Talarem =p Ten świat gry.. czuje się tą biedę, podłość ludzi. Różne zadania, większość i tak nadal polega na znajdź i zabij, ale podczas tego można przetestować nowe combo, którego się nauczyliśmy, więc to sama przyjemność. Co jeszcze.. możliwość podejmowania decyzji i ponoszenia konsekwencji tych decyzji. Gra w kości. Zlecenia. Mimo, że Geralt nie mógł skakać przez płotek, ani pływać, to gra jest świetna.

Co tu dużo gadać - Wiedźmin jest rewelacyjny - nie jestem w stanie doliczyć się teraz ile razy przeszłam tę grę.

1. niesamowita grafika - świat flory i fauny zachwycał mnie tak bardzo, że potrafiłam biegać po krzakach tylko po to, żeby wypłoszyć siedzące w nich ptaki, a rodzina miała ze mnie ubaw kiedy siedziałam nieruchomo wpatrzona w monitor i na pytanie "co robisz?" odpowiadałam: "czekam na deszcz"

2. doskonała, klimatyczna muzyka - z takim mistrzostwem nie spotkałam się jak dotąd w żadnej ze znanych mi gier, a trochę ich było. Tego po prostu trzeba posłuchać.

3. rozbudowana i spójna fabuła, doskonałe odwzorowanie charakterów postaci z książek Sapkowskiego, a do tego blyskotliwe i dowcipne dialogi nie odbiegające klimatem od tekstów z sagi o Wiedźminie. Ten kto czytał opowiadania o Geralcie i sagę, golym okiem widzi, że Sapkowski naprawdę zaangażował się w projekt gry.

Oby druga część gry była tak dobra jak pierwsza, czego sobie i wszystkim fanom Geralta życzę.

Dołączę się do dyskusji... Gdzieś od 4 rozdziału grę zacząłem przechodzić "na szybkiego", bez wykonywania wszystkich questów i eksploracji świata. Odbiło się to w późniejszych etapach gry.... na korzyć:) Miałem ogromne kłopoty z pokonaniem Kościeja. Moja walka polegała na metodzie "podbiegnij, przywal, uciekaj" i trwała przeszło godzinę, ale jaka radość była po pokonaniu owego pajączka:) Na zakończenie nie miałem już sił - wybrałem jedną opcję zakończenia, nie wczytywałem poprzednich sejvów żeby sprawdzić jak inaczej może zakończyć się historia, chciałem koniecznie skończyć tę grę.

Z perspektywy czasu i w obliczu nadchodzącej premiery Dwójki (dla której prawdopodobnie kupię nową grafikę) ciągnie mnie do poczciwej jedyneczki, żeby jeszcze raz spróbować, tym razem "totalnie", zaliczając wszystkie niewiasty, questy, potwory i moralne wybory. Czas pokaże.

Jako fan sagi nigdy nie mogłem odżałować tylko jednego - wykreowany świat, piękny i rozległy, w skali sapkowskiego uniwersum był po prostu malutki. Tu liczę na dwójkę, albo i trójkę, albo i Witchera Online (gdyż tak ta cała historia może się skończyć). Pozdrawiam!

Szczerze? Nigdy w życiu nie grałem w taką grę co by mnie aż tak wciągnęła... Fabuła jest po prostu niesamowita... Te dialogi, charakter niektórych postaci, bitwy, zadania itp... Coś pięknego szczerze mówiąc ... Czekam już z niecierpliwością na W2... Oj trzeba będzie migiem zamawiać :>...

Szczerze rozczarowanie że się skończyła.Duże zdziwienie intrygą Aldersberga.System walki był taki sobie,ale po rozwinięciu igni na złoto miałem dziwne wrażenie że nie potrzebuje miecza do ludzi.
Ale przede wszystkim wrażenie że ta gra mi się podobała,niewiele jest tak dobrych gier i wszystko co pozostaje to czekanie na wiedźmina 2.

Wrażenia prawie same pozytywne (pomijając babcię z domu Shani - oj napusła mi krwi ). Gra zachywca mnie swoją wielopoziomowścią, przyznam że Wiedźmin to moje pierwsze RPG. Przeszłam kilka razy, mimo to ciągle chcę do niej wracać, ponieważ zawsze jest opcja "tym razem to zrobię inaczej". Grafika - na wysokim poziomie detali zachwyca, z przyjemnościa latam po bagnach i krzakach wyżynając potwory. Waber czeka na deszcz, ja czekam na wschody słońca
Chłopaki od lokacji odwalili kawał dobrej roboty (piękne dzięki Arek).
Muzyka - brak słów, po prostu perfekcja - ruszając w dłuższe trasy zapodaję sobie w aucie.
Wypełniając poszczególne questy trzeba się czasem nieźle nalatć, ale z reguły się opłaca - tu jakiś mieczyk, tak jakiś przydatny przedmiot bądź też uciechy cielesne. Poker i walka na pieści - fajna opcja, pozwala się na chwilę oderwać od nurtu głównego.
Najbardziej chyba jednak przypadł mi do gustu system konsekwencji podejmowanych decyzji - z kim się bratać, komu pomóc, kogo porąbać, jakie umiejętności rozwinąć, zabić strzygę czy nie, oddać Alvina Shani czy Triss, posłać Zygfryda w diabły - jest nad czym główkować.
Z niecierpliwością czekam na drugą cześć, oj tak.

Wszystkie pozytywy zostały wymienione przez poprzedników. Może wypowiem się o minusach które zauważyłem?

Za pierwszym razem grałem na średnim poziomie i latałem jedynie z głupią Jaskółką, a przeciwnicy nie byli wymagający. Drugi, trzeci, n-ty raz z rzędu grałem już na najtrudniejszym poziomie starając się nie pominąć żadnej karty, żadnego z questów pobocznych, żadnego zlecenia i żadnego trofeum. Dzięki temu zawsze wysoko rozwijałem umiejętności (co prawda preferuję rozwiązanie siłowe niż magiczne, ale kilka razy grałem z nastawieniem głownie na znaki). I to jest moje przekleństwo. Wykonując wszystkie zadania zgarniam masę pkt. doświadczenia, a co za tym idzie ułatwiam sobie grę. Największym rozczarowaniem była moja pierwsza i każda następna walka finałowa na najwyższym poziomie trudności. Mieczem żelaznym nastawionym na styl silny wykrwawiałem wielkiego mistrza średnio w ciągu 10-25 sekund, nie zwracając uwagi na ifryty, które gó_no mi robiły. Póżniej bez chwili odpoczynku walka z królem gonu - zero emocji, zmiana miecza, styl silny na zmianę z grupowym, kiedy pojawiały się upiory. To samo - pasek życia w 75% pełen, mistrz leży bez ducha, duch króla gonu przepadł w nicości a ja czułem niedosyt po niezbyt wymagających przeciwnikach (nawiasem mówiąc więcej problemu sprawił mi Azar na bagnach, czy Magister w walce nad kopalnią z królową kikimor)

Poza tym zawodem, cała reszta tak przypadła mi do gustu, że pierwsza wypuszczona do sprzedaży edycja tej gry zawsze zajmuje honorowe miejsce w moich zbiorach ;]

Jak zauważył mej_dej wszystkie plusy zostały już wymienione, będę kontynuował o minusach.
Oczywiście armia klonów, zbyt potężne znaki, zacinanie się gry (przynajmniej u mnie), wywalanie do windowsa co kilka godzin, żle zrobiony system zapisu gry. Na szczęście jest minusów niewiele, a o plusach można się długo rozpisywać. Oceniam grę na 9/10.